Του, Βασιλείου Δημ. Γεωργιόπουλου[3]
Με βαθύτατη θλίψη και βαριά καρδιά αποχαιρετούμε έναν ιεράρχη, που κόσμησε τη γενέτειρα του Κω[4] και το πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο[5] που σε όλη τη ζωή του και στην εκκλησιαστική διακονία[6] του επιτέλεσε το ανατεθέν έργο του στη δοθείσα – εμπιστευτείσα, άμπελο του Κυρίου[7] με πίστη, άοκνα, με αφοσίωση, ιεροπρέπεια, αλλά και με ενδελεχή τάξη, αφού πάντα τήν ακολουθούσε και τήν τηρούσε σκανδαλωδώς σχολαστικά, όπως ορίζει η Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία.
Είχαμε την ιδιαίτερη χαρά να τόν γνωρίσουμε από κοντά στην Κω και να ζήσουμε μαζί του στιγμές βυζαντινής ιεροπρέπειας και να αντλήσουμε τη Χαλκίτικη ευπρέπεια[8] και καλοσύνη του, όταν κάθε χρόνο ερχόταν να συμμετάσχει στην πανήγυρη της Αθληφόρου Μεγαλομάρτυρας Αγίας Παρασκευής[9] στην πόλη της Κω, αλλά και όταν έγινε Μητροπολίτης Αγκύρας[10], κάθε χρόνο συμμετείχε με περίσσια χαρά στον εορτασμό του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Σεβαστιανού[11] στον μοναδικό Ορθόδοξο Ιερό Ναό του Αγίου στην Ελλάδα[12] και είναι η μέγιστη τιμή, ευλογία να υπάρχει στο ακριτικό Νησί της Κω. Μεγάλη, σπουδαία και σημαντική εορτή που στην Μαρτυρική Πόλη της Κωνσταντινουπόλεως[13] τιμά ευλαβείται και εορτάζει ιδιαίτερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης[14] του Γένους μας κ.κ. Βαρθολομαίος[15] στο ομώνυμο Αγίασμα, που βρίσκεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Σαρμασικίου[16]. Διότι την ημέρα της εορτής του Αγίου 18 Δεκεμβρίου 1973, εξελέγη από την Αγιά και Ιερά Συνοδό του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πατριαρχεύοντος του Δημητρίου Ά, Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και χειροτονήθηκε σε Επίσκοπο την ημέρα των Χριστουγέννων.
Βέβαια, τόν συναντήσαμε και εδώ στην Καλαμάτα[17] όταν είχε έρθει ως Μητροπολίτης Ελβετίας[18] και συμμετείχε στο Πολυαρχιερατικό Μνημόσυνο που τελέστηκε, την Κυριακή 29 Απριλίου 2018, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας,[19] για τον Μακαριστό προκάτοχο του Μεσσήνιου Μητροπολίτη Γαλλίας Μελέτιο Καραμπίνη[20], παρουσία του τότε Μεσσηνίου Α.Ε. Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου[21], ο οποίος ήταν ανιψιός του εκ της συγγένειας της μητρός του[22].
Θα θέλαμε να εκφράσουμε με συντριβή τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας στον Οικουμενικό Θρόνο και την σεπτή Αγία Ιεραρχία του και ιδιαίτερα στον Οικουμενικό Πατριάρχη του Γένους μας και πνευματικό μας πατέρα κ.κ. Βαρθολομαίο και στην Παυλική Εκκλησία της Κω και στον ιεράρχη αυτής λίαν αγαπητό Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κω και Νισύρου κ. Ναθαναήλ[23], αλλά και στη Μητρόπολη της Αγκύρας, καθώς υπήρξε ο πρώτος Μητροπολίτης της μετά την οδυνηρή Μικρασιατική Καταστροφή[24] και ανταλλαγή των πληθυσμών[25] που τήν επακολούθησε.
Σύμφωνα και με γνώμονα με αυτά που δίδαξε με τη ζωή του κατά το διάβα του στη Γη, έμπρακτα ο Αναστημένος ξυλουργός της Ναζαρέτ[26] και κατά την ακολουθουμένη ορθόδοξο πίστη[27][28] μας, είμαστε βέβαιοι εγώ και η σύζυγός μου Μαριάννα[29] από εδώ από το χωριό μας το Πλατύ Καλαμάτας Μεσσηνίας[30][31] ότι η ψυχή του Μακαριστού Ιεράρχη κύρου Ιερεμία αυλίζεται πλέον μετά Αγίων και Δικαίων στον παράδεισο και προσεύχεται για εμάς στο άνω θυσιαστήριο της θριαβεύουσας Εκκλησίας[32] ιερουργούντος του ζώντος και μοναδικού αληθινού Θεού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού[33] και στην πόρτα του παραδείσου[34] μεταξύ των άλλων Αγίων, τόν υποδέχθηκε με αναστάσιμη χαρά ο Άγιος Σεβαστιανός, που τόσο τον ευλαβούταν και η Αθληφόρος Αγία Παρασκευή.
Δυστυχώς, η απόσταση και η καθημερινότητα της αδηφάγου σύγχρονης ζωής και οι επιβαλλόμενες, όχι από εμάς, δυστυχώς υποχρεώσεις και πολλές φορές και εμείς που ακολουθούμε λανθασμένα τη βιοτική οδό της Μάρθας και όχι της αδελφής της Μαρίας « Μάρθα Μάρθα μεριμνάς καὶ τυρβάζη περὶ πολλά·νὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)»[35] με μέγιστη θλίψη και πόνο ψυχής μάς κράτησαν μακριά από το τελευταίο κατευόδιο[36] που τόσο πολύ θα θέλαμε να συμμετάσχουμε και να λάβουμε για τελευταία φορά την ευχή του μακαριστού Ιεράρχου και ενώπιον του σκηνώματός[37] του να υποβάλλουμε μετάνοια[38].
Προσευχόμαστε και δεόμαστε υπέρ της μακαρίας ανάπαυσης του σεπτού Ιεραρχού Ιερεμίου.
Αναφωνούμε το Χρίστος Ανέστη εκ νεκρών
Και το:
Κύρου Ιερεμίου του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτη Αγκύρας, Υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Γαλατίας αιωνία η μνήμη του.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας έχουμε την ευχή του.
[1] Οι Ψαλμοί του Δαυίδ είναι ένα σύνολο 150 ποιημάτων και τραγουδιών που περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής. Αποδίδονται στον βασιλιά Δαυίδ, αν και ορισμένοι αποδίδονται σε άλλους συγγραφείς. Οι ψαλμοί χρησιμοποιούνται ευρέως στην εβραϊκή και χριστιανική λατρεία και περιέχουν θέματα όπως η προσευχή, ο ύμνος, η θλίψη, η μετάνοια και η ελπίδα. Είναι γνωστοί για την ποιητική τους δύναμη και την πνευματική τους βάθος.
[2] Ο Δαβίδ αποτελεί εξέχουσα Βιβλική προσωπικότητα. Υπήρξε ποιμένας, μουσικός, ποιητής, στρατιωτικός διοικητής, προφήτης και βασιλιάς. Το όνομά του (στα Εβρ. דָּוִד) σημαίνει «Αγαπητός». Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Σαούλ Βασιλιάς της Ιουδαϊκής δυναστείας στην Ιερουσαλήμ που βασίλευσε για 40 χρόνια πιθανώς από το 1033/1077 π.Χ. έως το 993/1037 π.Χ.
[3] https://platynews.gr/vasileios-dhm-georgiopoulos
[4] Η Κως είναι η μεγαλύτερη πόλη στο νησί Κως και έδρα της Περιφερειακής Ενότητας Κω. Είναι χτισμένη στο ανατολικό άκρο του νησιού, στο μύχο του κόλπου της Κω. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 19.432 κατοίκους. Σήμερα σύμφωνα με την απογραφή του 2021, η πόλη έχει πληθυσμό 21.430 κατοίκους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Περιφέρεια νοτίου Αιγαίου μετά τη Ρόδο. Αποτελεί σημαντικό εμπορικό, οικονομικό και τουριστικό κέντρο.
Η θέση που βρίσκεται η πόλη της Κω κατοικείται συνεχώς από την 3η χιλιετία π.Χ.. Η πόλη ιδρύθηκε στη σημερινή της θέση το 366 π.Χ. και αποτελεί ουσιαστικά επέκταση της προηγούμενης πόλης. Η πόλη γνώρισε τη μεγαλύτερη άνθισή της κατά τα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια. Η πόλη χτίστηκε ξανά με σύγχρονο πολεοδομικό σχέδιο και πλατείς ασφαλτοστρωμένους δρόμους μετά το σεισμό του 1933, ο οποίος κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά την πόλη εκτός από το τμήμα της πόλης κοντά στο λιμάνι.
[5] Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (λατινικά: Patriarchatus Oecumenicus Constantinopolitanus· τουρκικά: Rum Ortodoks Patrikhanesi, İstanbul Ekümenik Patrikhanesi) ή Ορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ή απλώς Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, που αναφέρεται και ως Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, είναι η ονομασία της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως.
Υφίσταται ως η «πρώτη μεταξύ ίσων» στην τάξη των Ορθοδόξων Εκκλησιών και ιστορικά είναι η μόνη Εκκλησία που αποξένωσε μέρη της δικαιοδοσίας της αποδίδοντας αυτοκεφαλίες, και ως εκ τούτου δημιουργίας τοπικών εκκλησιαστικών διοικήσεων, όπως συνέβη π.χ. με την Εκκλησία της Ελλάδος.
Η Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (της Χαλκηδόνας) στα 451 απέδωσε ίσα πρεσβεία στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης με τον Πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης
[6] Η έννοια της διακονίας κατέχει κεντρική θέση στην χριστιανική ζωή και διδασκαλία. Η διακονία είναι πράξη ανιδιοτελούς αγάπης και θυσίας. Πρότυπό της είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ήρθε στον κόσμο για να διακονήσει και να δώσει την ζωή του για να λυτρώσει πολλούς. Το έργο της Εκκλησίας είναι έργο διακονίας. Και όλα τα μέλη της Εκκλησίας, κληρικοί και λαϊκοί, εντάσσονται αυτοδικαίως στο έργο αυτό. Άλλωστε και η επαγγελματική εργασία του πιστού οφείλει να εντάσσεται στην ιδιότητά του ως Χριστιανού.
Η αυθεντική διακονία είναι πράξη εθελοντική· είναι πράξη ελεύθερης επιλογής. Ο Χριστός πραγματοποίησε το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου ως εθελοντής. Και όποιος επιλέγει την οδό του Χριστού, συνεπιλέγει και την οδό της διακονίας. Η οδός αυτή παρουσιάζεται από τον Χριστό ως οδός μεγαλείου και τελειώσεως: «Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ος αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος». Έτσι η ταπεινή και δουλική για τον προχριστιανικό και τον εξωχριστιανικό κόσμο διακονία βιώνεται ως αξίωμα που χαρακτηρίζει τους Αποστόλους του Χριστού, όπως και όλους τους αληθινούς Χριστιανούς.
[7] Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον καθαίρει αὐτό, (ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ).Η Άμπελος η αληθινή ο Χριστός , τα κλήματα οι Απόστολοι
[8] Η Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης ήταν η κύρια θεολογική σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, μέχρι το έτος 1971, όταν το Τουρκικό κράτος αποφάσισε με νόμο να σταματήσει η λειτουργία της. Οι εγκαταστάσεις της σχολής βρίσκονται στο νησί Χάλκη, ένα από τα Πριγκηπονήσια.
[9] Η Αγία Παρασκευή ή Παρασκευή Αθληφόρος ή Παρασκευή Μεγαλομάρτυς είναι Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία τιμάται και από τους Ρωμαιοκαθολικούς και θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Έζησε στη Ρώμη κατά το 2ο αιώνα και υπέστη μαρτυρικό θάνατο επί ημερών του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου.
[10] Η επισκοπή Αγκύρας ιδρύθηκε το 325, αρχικά υπό την Μητρόπολη Καισαρείας και από το 451 άμεσα υπό το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Τον 7ο αιώνα είχε 8 επισκοπές και τον 10ο αιώνα 6.
Μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Σελτζούκους, οι επισκοπές μειώθηκαν σταδιακά και τον 13ο αιώνα δεν έμεινε καμία.
Η Μητρόπολη συνόρευε βόρεια με τις Μητροπόλεις Προύσης, Νικαίας και Νεοκαισαρείας, ανατολικά με την Μητρόπολη Καισαρείας, νότια με τις Μητροπόλις Ικονίου και Φιλαδελφείας, και στα δυτικά με τις Μητροπόλεις Φιλαδελφείας, Προύσης και Νικαίας. Κύριες πόλεις της Μητρόπολης ήταν οι Δορύλαιο (Eskisehir), Κοτύαιον (Kütahya), Αναστασιούπολις (Beypazarı), Ηλιούπολις (Ilahan), Ιουστινιανάπολις (Sivrihisar), Γόρδιον (Polatlı), Μιζός (Ayaş) και Κοπτόλοφος (Kırıkkale).
Μετά την ήττα της Ελλάδας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1922, δεν έμεινε καθόλου Ορθόδοξο ποίμνιο στο έδαφος της Μητρόπολης.
[11] Ο Άγιος Σεβαστιανός είναι χριστιανός άγιος και μάρτυρας. Λέγεται ότι θανατώθηκε κατά τη διάρκεια του διωγμού των Χριστιανών που έκανε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός. Συχνά απεικονίζεται στην τέχνη και τη λογοτεχνία δεμένος σε ένα δέντρο και καρφωμένος με βέλη. Αυτή είναι η πιο κοινή ζωγραφική απεικόνιση του αγίου. Ωστόσο, σύμφωνα με έναν θρύλο, ο ίδιος διασώθηκε και θεραπεύθηκε από την αγία Ειρήνη της Ρώμης (συζύγου του αγίου Καστούλου). Λίγο αργότερα επέκρινε το πρόσωπο του Διοκλητιανού και ως εκ τούτου χτυπήθηκε με ρόπαλα μέχρι θανάτου.
Η παλαιότερη καταγραφή των λεπτομερειών του μαρτυρίου του Σεβαστιανού βρίσκεται στη Χρονογραφία του 354, όπου αναφέρεται ως μάρτυρας που τιμάται στις 20 Ιανουαρίου. Μνημονεύεται επίσης από τον Αμβρόσιο επίσκοπο Μεδιολάνων, τον 4ο αιώνα, σε κήρυγμά του (αριθμός 22) στον Ψαλμό 118 (Βίβλο Ψαλμών). Ο Αμβρόσιος δήλωσε ότι ο Σεβαστιανός ήρθε από το Μιλάνο και ότι είχε ήδη τιμηθεί εκεί εκείνη τη στιγμή. Θεωρείται ως άγιος των ανδρών, ειδικότερα των στρατιωτών και των αθλητών, που φορούν συχνά μετάλλιο του ως ευσεβής. Είναι κοινώς γνωστός ως «Πολιούχος των Αθλημάτων».
Η Καθολική Εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 20 Ιανουαρίου και η Ορθόδοξη στις 18 Δεκεμβρίου.
[12] Εκκλησία του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Σεβαστιανού στο μοναδικό φερώνυμο Ιερό Ναό που βρίσκεται εντός του Στρατοπέδου «Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος» στο Λινοπότι της Κω.
[13] Η Κωνσταντινούπολη ή Κωνσταντινούπολις (τουρκικά: İstanbul, μτγ: Ιστανμπούλ) είναι η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, αποτελώντας το οικονομικό, πολιτιστικό και ιστορικό κέντρο της χώρας. Η Κωνσταντινούπολη είναι διηπειρωτική πόλη στην Ευρασία, με το ιστορικό και εμπορικό κέντρο να βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πλευρά και περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού να ζει στην ασιατική πλευρά της Ευρασίας. Η σύγχρονη πόλη με πληθυσμό 15 εκατομμύρια κατοίκους είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη και πολυπολιτισμική, με ανθρώπους από ολόκληρο τον Ισλαμικό κόσμο, ενώ ταυτόχρονα είναι το κυριότερο σταυροδρόμι Ασίας και Ευρώπης τόσο για τα εμπορικά αγαθά όσο και για τους ταξιδιώτες. Συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου και αποτελεί τον μεγαλύτερο οικισμό στην Ευρώπη και τον μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή. Η πόλη βρίσκεται εντός των ορίων του ομώνυμου μητροπολιτικού δήμου.
Η Κωνσταντινούπολη (Πόλη) είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας ελληνικής πόλης Βυζάντιο, που ονομάστηκε έτσι από τον Βύζαντα των Μεγάρων, ο οποίος την ίδρυσε κατά το έτος 667 π.Χ.. Από το 330 μ.Χ., στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ονομάστηκε Νέα Ρώμη και αργότερα Κωνσταντινούπολις διατηρώντας την ονομασία της και μετά την κατάκτησή της από τους Τούρκους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας.
[14] Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο τίτλος που απονέμεται στον εκάστοτε Πατριάρχη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ο τίτλος Οικουμενικός (Universalis) παλαιότερα αποδιδόταν και στους Πάπες της Ρώμης. Πολύ γρήγορα όμως για την Ανατολική Εκκλησία, έγινε αποκλειστικός τίτλος του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχη της πρωτεύουσας του Βυζαντινού κράτους (Κωνσταντινούπολη). Ο τίτλος αυτός προήλθε κατ΄ από μίμηση αυτοκρατορικού τίτλου. Καθώς οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες αποκαλούνταν «Δεσπότες της Οικουμένης», έτσι και οι Πατριάρχες της έδρας των Αυτοκρατόρων αποκαλούνταν «Οικουμενικοί Πατριάρχες».
[15] Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος (κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης, Άγιοι Θεόδωροι Ίμβρου, 29 Φεβρουαρίου 1940) είναι ο 270ός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης από τις 22 Οκτωβρίου 1991.
Ως Οικουμενικός Πατριάρχης έχει εργαστεί για την επίλυση προβλημάτων λειτουργίας του Πατριαρχείου και την επαναλειτουργία παραδοσιακών τόπων χριστιανικής λατρείας στην Τουρκία, την διεξαγωγή της Πανορθόδοξης Συνόδου της Κρήτης το 2016, την προώθηση της ενότητας των Ορθόδοξων εκκλησιών και την επίλυση του σχίσματος μεταξύ Μόσχας – Κωνσταντινουπόλεως που προκλήθηκε το 2019, τη συνέχιση του θεολογικού διαλόγου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και για την προστασία του περιβάλλοντος, δράση για την οποία έχει χαρακτηριστεί «πράσινος Πατριάρχης»
[16] Ναό του Αγίου Δημητρίου Σαρμασικίου, όπου και το ιστορικό Αγίασμα του εορταζομένου την ημέρα αυτή Αγίου Μεγαλομάρτυρος Σεβαστιανού,
[17] Η Καλαμάτα είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του Νομού Μεσσηνίας και λιμάνι της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας. Η πόλη έχει πληθυσμό 57.706 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2021. Είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι (παρυφή του Ταϋγέτου), στην καρδιά του Μεσσηνιακού κόλπου. Απέχει 223 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 215 χλμ. από την Πάτρα και 715 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη.
[18] Η Ιερά Μητρόπολις Ελβετίας είναι μία από τις Μητροπόλεις των Επαρχιών του Θρόνου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Η έδρα της βρίσκεται στο προάστιο Σαμπεζί κοντά στη Γενεύη και η δικαιοδοσία της περιλαμβάνει την Ελβετική Συνομοσπονδία και το Πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν.
Ο επίσκοπος φέρει τον τίτλο του Μητροπολίτη Ελβετίας. Ο Μητροπολίτης είναι και ex officio πρόεδρος της Επισκοπικής Συνέλευσης όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ελβετία.
[19] Η ιερή εικόνα της Παναγίας της Υπαπαντής βρέθηκε το 1770 επί τουρκοκρατίας, μισοκαμένη και θαμμένη, με αλλοιωμένα τα πρόσωπα της Παναγίας και του Χριστού, σε έναν στάβλο που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι κατακτητές κοντά στον τόπο που χτίστηκε ο ναός. Η παράδοση αναφέρει ότι η Παναγία φανερώθηκε σε μια γυναίκα κρυπτοχριστιανή στον ύπνο της, και της υπέδειξε να ψάξει στους στάβλους του Πασά. Εκεί ο ιπποκόμος βρήκε την εικόνα της Παναγίας. την επονομαζόμενη Υπαπαντή. Στο σημείο που βρίσκονταν οι στάβλοι, ανηγέρθηκε 25 Ιανουαρίου του 1860 και εγκαινιάστηκε 19 Αυγούστου του 1873 ναός αφιερωμένος στην Υπαπαντή του Σωτήρος, ο οποίος σήμερα αποτελεί τον Μητροπολιτικό ναό της Καλαμάτας. Ο ναός έπαθε ζημίες από τους σεισμούς του 1886 και του 1986 και απειλήθηκε από την πυρκαγιά στις 2 Φεβρουαρίου το 1914. Η ιερή εικόνα έπαθε ζημιές, η οποίες στην πορεία αποκαταστάθηκαν.
Η λιτάνευση της εικόνας έγινε για πρώτη φορά το 1841 για να συμβάλλει η Παναγία στην αντιμετώπιση της επιδημίας της πανώλης. Σήμερα, ο ναός γιορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου οπού γίνεται αρχιερατική θεία λειτουργία και λιτάνευση της Ι. Εικόνας στους δρόμους της Καλαμάτας. Το προηγούμενο βράδυ διενεργείται εσπερινός και ολονυχτία
[20] Ο Μητροπολίτης Γαλλίας Μελέτιος Καραμπίνης (1914 – 19 Απριλίου 1993) ήταν Έλληνας θεολόγος, διετέλεσε Μητροπολίτης Γαλλίας από τις 22 Οκτωβρίου 1963 ως τις 9 Ιουνίου 1988.
Ο κατά κόσμον Ιωάννης Καραμπίνης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1914. Το 1937 αποφοίτησε από το Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1938 και Πρεσβύτερος το 1940. Υπηρέτησε ως Εφημέριος της Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθωρίου (1938-1940), ως στρατιωτικός Ιερέας (1940-1941), ως Ιεροκήρυκας των Μητροπόλεων Μονεμβασίας και Σπάρτης και Μάνης (1941-1944), και στρατιωτικός ιερέας (1944-1946). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Μητροπολίτης Γυθείου Χρυσόστομος Δασκαλάκης, μαζί με τον Μελέτιο Καραμπίνη – τότε αρχιμανδρίτη και ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Γυθείου και Οιτύλου – συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ.
Το 1946 μεταβαίνει στη Γαλλία και διακονεί ως Εφημέριος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Στεφάνου Παρισίων (1946-1953). Στις 28 Ιουνίου 1953 εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου τιτουλάριος Επίσκοπος Ρηγίου, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας με έδρα το Παρίσι.
Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Αθηναγόρας, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Ειρηνουπόλεως Κωνσταντίνο, Αττικής Ιάκωβο, Μεσσηνίας Χρυσόστομο και Χαλδίας Κύριλλο.
Στις 22 Οκτωβρίου 1963 εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου πρώτος Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητροπόλεως Γαλλίας. Παραιτήθηκε για λόγους υγείας στις 9 Ιουνίου 1988.
Έκτοτε εφησύχαζε στην Αθήνα, και στις 19 Απριλίου 1993 απεβίωσε σε νοσοκομείο των Αθηνών, από καρκίνο.
[21] Ο Προκόπης Παυλόπουλος (Καλαμάτα, 10 Ιουλίου 1950) είναι Έλληνας νομικός, πανεπιστημιακός, πολιτικός και ακαδημαϊκός που διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 2015 έως το 2020.
Έχει διατελέσει βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (1990-2014) και Υπουργός Εσωτερικών (2004-2009).
[22] Υπήρξε Εκκλησιαστική Προσωπικότητα καλλιεργημένη, ευγενής αλλά και συνάμα ισχυρά, η οποία άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι της Πρωτόθρονου Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Την πατρική του αγάπη απήλαυσαν πολλοί, μεταξύ αυτών και ο τέως Α.Ε. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος τυγχάνει ανιψιός του Μακαριστού.
[23] Ο Ναθαναήλ (κατά κόσμον Φίλιππος Διακοπαναγιώτης) είναι Έλληνας θεολόγος και ιεράρχης, μητροπολίτης Κώου και Νισύρου από το 2009.
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1960 και μεγάλωσε στην Κω. Σπούδασε δημοσιογραφία, θεολογία και λαογραφία στην Αθήνα. Επί εικοσιπενταετία διακόνησε στην Κάρπαθο δίπλα στον Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιο. Επανήλθε στην Κω, επίσκοπος πλέον, το 2009.
Χειροτονήθηκε επίσκοπος στις 8 Μαρτίου 2009 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και ενθρονίστηκε στην Κω στις 28 Μαρτίου και στη Νίσυρο στις 2 Απριλίου του ιδίου έτους.
[24] Ο όρος Μικρασιατική Καταστροφή είναι όρος που έχει υιοθετηθεί από την ελληνική ιστοριογραφία για να περιγράψει τα αποτελέσματα της Μικρασιατικής Εκστρατείας στην Ελλάδα και στον ελληνισμό γενικότερα.
Η μικρασιατική καταστροφή αναφέρεται στο τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1919-22, τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης, που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια, κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως και τη σχεδόν άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη γενικευμένη πλέον εκδίωξη και εξόντωση μεγάλου μέρους του ελληνικού και χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας. Συνολικά, το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα περίπου 55.000 Αρμένιοι και 1.250.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες.
[25] Κατά το Διεθνές Δίκαιο ανταλλαγή πληθυσμών νοείται η δια «συμβάσεως» υποχρεωτική ή ελεύθερη (εκούσια ή ακούσια) μετανάστευση υπηκόων, που ανήκουν σε φυλετικές (εθνικές), θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες από το ένα κράτος σε άλλο (ως επί το πλείστον όμορο).
Η μεγαλύτερη ανταλλαγή πληθυσμών που έχει γίνει, και κατ’ επανάληψη τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία, είναι στη Βαλκανική χερσόνησο.
[26] Η Ναζαρέτ, ή Νατσέρετ, ή Νάζαρα (εβραϊκά: נָצְרַת, Natzrat, αραβικά: النَّاصِرَة, an-Nāṣira, αραμαϊκά: ܢܨܪܬ, Naṣrath) είναι αρχαία πόλη της Γαλιλαιας στο Βόρειο Ισραήλ, με συνολική έκταση 14,12 τ.χλμ. και πληθυσμό 76.551 κατοίκους (2017). Κατά την Καινή Διαθήκη, στην Ναζαρέτ μεγάλωσε μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο ο Ιησούς Χριστός. Είναι η πόλη της Γαλιλαίας όπου Ευαγγελίστηκε η Θεοτόκος. Σήμερα αποτελεί κέντρο χριστιανικού προσκυνήματος, ένα από τα πολλά των Αγίων Τόπων. Σύμφωνα με την απογραφή του 2008 έχει πληθυσμό 71.700 κατοίκων.
[27] Ορθοδοξία (από τις λέξεις: «ορθή/δοξασία-πίστη») είναι η προσήλωση στις ορθές ή αποδεκτές πίστεις, ειδικά στη θρησκεία. Η Ορθοδοξία εντός του Χριστιανισμού αναφέρεται στην αποδοχή των δογμάτων που ορίζονται από διάφορα δόγματα και Οικουμενικές Συνόδους στην αρχαιότητα, αλλά διαφορετικές Εκκλησίες δέχονται διαφορετικά δόγματα και Συνόδους.
[28] Η ορθόδοξη πίστη είναι βίωμα, ήθος, τρόπος ζωής και υπάρξεως. Πίστη σημαίνει η ζωή του Χριστού να γίνει ζωή μου. Η σύνδεση με τον Χριστό μας οδηγεί σε όλη την αλήθεια. Ο μεγάλος Θεός γίνεται μικρός, προσφιλής και οικείος, για να χωρέσει στον νου και στην καρδιά μας. Ο άνθρωπος από άτομο γίνεται πρόσωπο αγαπώντας ανιδιοτελώς και θυσιαστικώς. Η ηθική ζωή συνίσταται στην ελεύθερη τήρηση των ευαγγελικών αρετών.
[29] https://platynews.gr/marianna-adam-gkrogkou
[31] Το Πλατύ είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με πληθυσμό 488 κατοίκων. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Πλατέος και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Αρφαρών, του Δήμου Καλαμάτας. Το Πλατύ βρίσκεται σε υψόμετρο 27 μέτρων και απέχει 17 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Μέχρι το 1927, ονομαζόταν Μπάστα. Πήρε το σημερινό όνομά του, από το πλάτωμα του ποταμού Παμίσου, που βρίσκεται έξω από το χωριό.
[32] Ο όρος στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία προέρχεται από τα πρόσφατα δογματικά εγχειρίδια χωρίς όμως να αναφέρονται πατερικά χωρία στα οποία φαίνεται ότι οι Πατέρες σαφώς ομιλούν για στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία. Με τους όρους αυτούς (στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία) χαρακτηρίζονται οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι άγιοι, η “αόρατη πλευρά της Εκκλησίας”, η οποία εξαρτάται «εκ της εν ουρανώ αοράτου Κεφαλής αυτής και εμψυχουμένη υπό του αοράτου Αγίου Πνεύματος» και η λεγομένη «καθαρώς ορατή πλευρά» της Εκκλησίας.
Καίτοι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων, κεκοιμημένων αγίων και ζώντων και οι μεν άγιοι πρεσβεύουν υπέρ των ζώντων και οι ζώντες προσεύχονται στους αγίους και τους αγγέλους, εν τούτοις η ορολογία στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία όζει σχολαστικισμού
[33] Ο Ιησούς Χριστός ή Χριστός, συχνά αναφερόμενος και ως Ιησούς ο Ναζωραίος, είναι Ιουδαίος ιεροκήρυκας και θρησκευτικός ηγέτης που έζησε τον πρώτο αιώνα. Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, ο Ιησούς Χριστός είναι η ενσάρκωση του Τριαδικού Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο μόνος αληθινός Υιός του Θεού και Λόγος. Το κήρυγμά του ήταν κυρίως στην Αραμαϊκή γλώσσα και η διδασκαλία του ακολούθησε την ελληνιστική φιλοσοφική παράδοση της εποχής του, με παραβολές και έμπρακτη θαυματουργία. Πάνω στις διδαχές αυτές και την ίδια τη μαρτυρική ζωή του Ιησού Χριστού έχει θεμελιωθεί ο Χριστιανισμός.
Ο Ιησούς διακήρυξε ότι είναι ο αναμενόμενος «Μεσσίας» (εβραϊκά: מָשִׁיחַ, Μασιάχ, αραβικά: الْمَسِيح, Αλ-Μασίχ), ερχόμενος σε σύγκρουση με την κυρίαρχη εβραϊκή θρησκεία. Για αυτό το λόγο καταδικάστηκε από το θρησκευτικό δικαστήριο των Εβραίων, μια απόφαση που οδήγησε τελικά στο θάνατό του από τις ρωμαϊκές αρχές με την τιμωρία της σταύρωσης. Τρεις μέρες μετά το θάνατό του, αναστήθηκε και μετά την ανάληψή του, η κοινότητα που σχημάτισαν οι ακόλουθοί του έγινε η πρώιμη χριστιανική Εκκλησία που επεκτάθηκε ως παγκόσμιο κίνημα.
[34] Παράδεισος στη κυριολεξία σημαίνει περιφραγμένος λειμώνας ή τόπος αναψυχής και διασκέδασης, που είναι κατάφυτος και γεμάτος με άγρια ή ελεύθερα ζώα.
Η λέξη φέρεται περισσότερο ασιατική (π.χ. στη ζενθική: Παιρίντεζα) και κατά πιθανότερη εκδοχή περσική ή κατ΄ άλλους αρχαία σημιτική και χαλδαϊκή. Στην ελληνική γλώσσα (γραφή) πρωτοαναφέρθηκε από τον Ξενοφώντα στη «Κύρου Ανάβαση» Α΄ 2, 7 και Β΄ 4, 14 , επίσης στα «Ελληνικά» Δ΄ 1, 15, και στην «Κύρου Παιδεία» Α΄ 3, 14 και Η΄ 6, 12. Σε όλες τις περιπτώσεις αποδίδεται προς τους περιφραγμένους λειμώνες και κήπους αναψυχής του Μεγάλου Βασιλέως των Περσών.
Η λέξη αργότερα καθιερώθηκε στην ελληνική να χαρακτηρίζει κάθε περίφρακτο κήπο γενικά. Χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από τους Εβδομήκοντα (Ο΄) κατά τη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από την εβραϊκή γλώσσα στην ελληνική προς χαρακτηρισμό του κήπου που δημιούργησε ο Θεός στην Εδέμ και τοποθέτησε σ΄ αυτόν τους Πρωτόπλαστους (Γένεση Β΄ 8).
Στη θρησκεία, ο παράδεισος είναι ένας τόπος αιώνιας ευτυχίας, απόλαυσης και ευδαιμονίας. Οι παραδεισένιες αντιλήψεις είναι συχνά φορτωμένες με ποιμενικές εικόνες και μπορεί να είναι κοσμογονικές, εσχατολογικές ή και τα δύο, συχνά σε σύγκριση με τις δυστυχίες του ανθρώπινου πολιτισμού: στον παράδεισο υπάρχει μόνο ειρήνη, ευημερία και ευτυχία. Ο παράδεισος είναι ένας τόπος ικανοποίησης, ένας τόπος πολυτέλειας και εκπλήρωσης που περιέχει αιώνια ευδαιμονία. Ο παράδεισος συχνά περιγράφεται ως ένας «ανώτερος τόπος», ο ιερότερος τόπος, σε αντίθεση με αυτόν τον κόσμο, ή κάτω κόσμους όπως η κόλαση.
[35] Η εκκλησιαστική φράση, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία.», βρίσκεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (Κεφ. 10ο, 38-42). Μεταφορικώς λέγεται και για όσους ασχολούνται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, χωρίς να επικεντρώνονται σε εκείνο που αξίζει να προσέξουν.
[36] Κατευόδιο, το και καταυόδιο (ουσ.) (γεν. -διου) [κατευοδ (κατευοδω*) -ιο], ο καλός δρόμος, η καλή πορεία ταξιδιού, καλό κατευόδιο, σαν ευχή, καλό ταξίδι.
[37] Σκήνωμα ουδέτερο – νεκρό σώμα – (ειδικότερα) σορός αγίου, λείψανο αγίου
[38] Το συναίσθημα της ψυχικής συντριβής που αισθάνεται κάποιος όταν καταλάβει ότι έκανε κάποιο σφάλμα – (χριστιανισμός) εξομολόγηση αμαρτιών
