Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο Ιερός Ναός, όπως και η Λαϊκή Αγορά, στην Ελλάδα είναι μέρη που συγκεντρώνονται πολίτες. Κατά τεκμήριο στο Ναό προσέρχονται άνδρες και γυναίκες, πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι περισσότεροι σταθεροί στη συνέχιση της εθνικής κληρονομιάς. Στη Λαϊκή Αγορά προσέρχονται νοικοκύρηδες και νοικοκυρές, κυρίως μέσου εισοδήματος, κάθε πνευματικής και πολιτικής αντιλήψεως. Στις προεκλογικές λοιπόν καμπάνιες οι πολιτευτές δίνουν το «παρών» στα δύο αυτά μέρη, όπου βρίσκουν λαό για να προβάλουν την υποψηφιότητά τους. Αλλά η μεν Λαϊκή Αγορά είναι ουδέτερος πολιτικά και ιδεολογικά τόπος, όπου συναντώνται κάθε ιδεολογίας πολίτες και πολιτευτές, ο Ιερός όμως Ναός είναι τόπος συνάξεως των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών….
Στα πανεπιστήμια της Θράκης, του Χάρβαρντ ή των Παρισίων ασφαλώς δεν διδάσκεται η διαφορά μεταξύ Λαϊκής Αγοράς και Ιερού Ναού, όμως ο κάθε μορφωμένος Έλληνας γνωρίζει ότι είναι ο χώρος όπου συγκεντρώνονται ελευθέρως και αβιάστως οι πιστοί, ως μέλη της Εκκλησίας. Κατά τον Ολιβιέ Κλεμάν η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, το οποίο «μεταμορφώνει στον άνθρωπο τον χωρισμό από τον Θεό σε εμπιστοσύνη προς Αυτόν, τον ναρκισσισμό σε άνοιγμα προς τον συνάνθρωπο, την κτητικότητα σε κοινωνία και το οποίο συμβάλλει στη θεραπεία της πνευματικής νεύρωσης του πολιτισμού μας, που τυραννιέται από το μ η δ έ ν». Η Εκκλησία θεραπεύει από τον εγωισμό, τον ωφελιμισμό, την αλαζονεία και διδάσκει την αγάπη και τον σεβασμό προς τον Θεό, τον άνθρωπο, τη φύση και τους νόμους της.
Στην εορτή του Αγίου Δημητρίου και στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της Κηφισιάς, όπου συνωστιζόταν πλήθος πιστών, προσήλθαν οι υπουργοί της σημερινής κυβερνήσεως, η κα Κεραμέως και ο κ. Μαρινάκης. Εστάθησαν στο άνοιγμα του Σολέα, από όπου εξήρχοντο όσοι πιστοί κοινωνούσαν των Αχράντων Μυστηρίων και στη συνέχεια έπαιρναν το αντίδωρο. Ορισμένοι τους χαιρέτησαν δια χειραψίας και αντήλλαξαν ευχές… Άλλοι όμως αντέδρασαν αρνητικά στο ότι προσήλθαν στη Θεία Λατρεία πολιτικοί που αναφανδόν ετάχθησαν υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, ερχόμενοι έτσι σε αντίθεση με βασική διδασκαλία της Εκκλησίας.
Η κα Κεραμέως σε συνεντεύξεις της με έμφαση έχει τονίσει πως ο «γάμος» των ομοφυλοφίλων είναι μια κοινωνική πραγματικότητα και ότι είναι υπέρ της τεκνοθεσίας από τα ομόφυλα ζευγάρια διότι «έτσι κατοχυρώνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών και αυτά προστατεύονται από το να κλειστούν σε ιδρύματα»… Από την πλευρά του ο κ. Μαρινάκης σε απάντηση δήλωσης του Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμοθέου δήλωσε ότι «προφανώς η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία» και ότι είναι λυπηρό να ακούγονται διατυπώσεις που κατά τη γνώμη του «δεν εκπροσωπούν τους πιστούς ή την Εκκλησία και είναι μειοψηφικές».
Η θέση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για το θέμα του «γάμου» των ομοφυλοφίλων δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2023. Με την ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι «η πίεση ακτιβιστικών ενώσεων “ΛΟΑΤΚΙ+” για την εισαγωγή γάμου υπέρ των ομοφύλων ζευγαριών στοχεύει βασικά στο δικαίωμα της υιοθεσίας, που είναι η κύρια διαφορά μεταξύ του γάμου και του συμφώνου συμβίωσης» και τάσσεται κατά του ομόφυλου γάμου και γενικότερα του πολιτικού γάμου. Ομοίως ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος σε εγκύκλιό του προς τους χριστιανούς της Μητροπόλεώς του τονίζει μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα έφτασε «στη νομοθετική εξίσωση του ιερού θεσμού του γάμου και της οικογένειας με νέες μορφές συμβίωσης, που αντιβαίνουν παντελώς στους φυσικούς όρους και τους ψυχοκοινωνικούς νόμους και ασεβούν στον νόμο του Θεού, με έωλα επιχειρήματα ηθικού επικαλύμματος υποστήριξης των δικαιωμάτων των προϊόντων αυτών, δηλαδή των δύστυχων παιδιών». Προκαλεί επίσης εντύπωση ότι ο κ. Μαρινάκης γνωματεύει, ως ειδικός κανονολόγος, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία. Οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι αυστηρότατοι και διαχρονικοί για τον γάμο.
Είναι εύλογα τα ερωτήματα που έθεσε ο Σεβ. Μεσογαίας στα μέλη της σημερινής Κυβέρνησης για την ψήφιση στη Βουλή του «γάμου» των ομοφύλων: «Ποιος ο λόγος για έναν τέτοιο νόμο; Ποια η ανάγκη; Πόσους αφορά άμεσα;…Γιατί αυτές οι μεθοδεύσεις; Γιατί να προκληθεί τόσος διχασμός και αναστάτωση στην κοινωνία; Πώς είναι δυνατόν ένα νομοσχέδιο που αφορά την οικογένεια και την ηθική, που ανατρέπει ιστορικές αξιακές σταθερές, μάλιστα σε περίοδο τρομακτικής δημογραφικής κρίσης, να ψηφίζεται με προκλητική βουλευτική αποχή του κυβερνώντος Κόμματος και προκλητικές συνειδησιακές πιέσεις;».
Ως προς το θέμα που έθεσε ο κ. Μαρινάκης, ότι οι αρνητικές απόψεις για τον γάμο των ομοφύλων και την εκ μέρους τους τεκνοθεσία είναι «μειοψηφικές» σημειώνεται ότι από τότε που ψηφίστηκε ο σχετικός Νόμος η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη και το Κόμμα του πήραν εκλογικά την κατηφόρα, που δεν λέει να σταματήσει. Θα έπρεπε τα μέλη τους να είχαν διαβάσει τον Τοκβίλ, που τονίζει πως «όταν η εξουσία χάσει τη συναίνεση των πολιτών, τότε η δημοκρατία υποφέρει». Η κατρακύλα προκύπτει σαφώς από τις δημοσκοπήσεις και κυρίως τα αποτελέσματα των εκλογών. Επίσης το ποσοστό άρνησης της κοινής γνώμης στην τεκνοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια σε όλες τις δημοσκοπήσεις ξεπερνά το 70%. Το ποσοστό του κυβερνώντος Κόμματος στις βουλευτικές εκλογές προ του Νόμου για τους ομόφυλους, το 2023, ήταν 40,79%. Μετά την ψήφιση του εν λόγω Νόμου, τον Φεβρουάριο του 2024, στις ευρωεκλογές κατέβηκε στο 28,31%. Η δε καταλληλότητα του κ. Μητσοτάκη για τη θέση του πρωθυπουργού βρίσκεται στο 23,4%, η δε εμπιστοσύνη στα πολιτικά Κόμματα έχει κατέλθει στο 12% (Πανελλαδική έρευνα Σεπτεμβρίου 2025 της KAPA Research).
Είναι λυπηρό που η κα Κεραμέως στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Σορβόνης, που είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει, δεν μελέτησε τις ψυχολογικές επιπτώσεις στα παιδιά ομόφυλων γονέων. Είναι λυπηρό που μιλάει για τα δικαιώματα αυτών των παιδιών, χωρίς να φαίνεται ότι έχει διερωτηθεί αν αυτά τα παιδιά είχαν το δικαίωμα και τη δυνατότητα επιλογής θα επέλεγαν ποτέ να ζήσουν με δύο ομόφυλους γονείς, χωρίς δηλαδή το χάδι της μάνας και το μητρικό γάλα, ή χωρίς τη στιβαρότητα και την ασφάλεια του πατέρα… Και ασφαλώς, εξ ιδίας πείρας, γνωρίζει ότι η φυσιολογική οικογένεια, δεν είναι «στερεότυπο», ούτε «πρόοδος». Αντίθετα η επισημοποίηση και η προώθηση μη φυσιολογικών καταστάσεων αποτελεί παρακμιακό φαινόμενο, που, όπως η ιστορία αποδεικνύει, οδηγεί στη σήψη ακόμη και ισχυρές οικονομικά κοινωνίες. Από την πλευρά του ο 37ετής κ. Μαρινάκης θα πρέπει να ξέρει ότι ο πολιτικός δεν πρέπει να περιορίζεται στις δημόσιες σχέσεις, αλλά ότι απαιτείται να έχει εντρυφήσει και να γνωρίζει άριστα την ελληνική ιστορία, τα ήθη, τα έθιμα και γενικά τα περί της ιδιοπροσωπίας και των παραδόσεων του λαού… Το ελάχιστο είναι να τα γνωρίζει, το μείζον είναι να τα ενστερνίζεται και να αγωνίζεται για τη συνέχειά τους.
Τέλος ως προς την παρουσία των δύο πολιτικών στη θρησκευτική εορτή ας μη νομίσουν ότι έτσι θα πείσουν τους πιστούς Ορθόδοξους Χριστιανούς ότι έπραξαν ορθά σε καίρια ζητήματα πολιτικής, πολιτιστικής και πνευματικής συνέπειας και ότι αξίζει να επανεκλεγούν. Εύλογο πάντως προκύπτει το ερώτημα αν επίκεινται εκλογές.
