Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς τους Έλληνες. Αυτό γιατί η γαλλοθρεμμένη ιντελιγκέντσια της χώρας μας είναι θαμπωμένη από τα «φώτα» της εν λόγω χώρας και επιδιώκει να μας κάνει όμοιά της, λες και είμαστε σε πολιτισμικό σκοτάδι, λες και δεν έχουμε δική μας μεγάλη πνευματική κληρονομιά.
Στις 14 Ιουλίου ήταν η επέτειος της ενάρξεως της Γαλλικής Επανάστασης, με την πτώση της Βαστίλης. Για μιαν ακόμη φορά εορτάσθηκε στο Παρίσι με μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση. Λόγω της επετείου η «Φιγκαρό» διενήργησε δημοσκόπηση για το αν αισθάνονται πατριώτες οι Γάλλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία, το 81% των ερωτηθέντων, απάντησαν θετικά. Απολύτως αντίθετοι προς τον πατριωτισμό δήλωσαν το 5% και το 13% δήλωσαν πως δεν αισθάνονται και πολύ πατριώτες. Η Γαλλική Επανάσταση ήταν εξόχως εθνικιστική. Όμως από τη δεκαετία του 1960 και μετά στα ΜΜΕ και στους «προοδευτικούς» κύκλους κυριαρχεί το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης και η woke ιδεολογία. Αλλά από το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης φαίνεται ότι η σιωπηλή μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων αντιστέκεται στην επιβολή απάνθρωπων συνθηκών στη ζωή τους.
Τα γεγονότα, που συνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα με την εθνική επέτειο των Γάλλων είναι χαρακτηριστικά της λογικής της κυβέρνησής τους. Στις 15 Ιουλίου ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού ανακοίνωσε σκληρά μέτρα λιτότητας, «για να μην καταρρεύσει η οικονομία της χώρας και βρεθεί στη θέση της Ελλάδος, του 2015». Χαρακτηριστικά σημείωσε: «Κάθε δευτερόλεπτο το χρέος της Γαλλίας αυξάνεται κατά 5.000 Ευρώ».
Γι’ αυτό και πρότεινε σκληρά μέτρα λιτότητας: Πάγωμα των συντάξεων και των επιδομάτων, κατάργηση δύο ημερών αργίας – η μία είναι η Δευτέρα ημέρα του Πάσχα – και αύξηση της φορολογίας των μεγαλυτέρων εισοδημάτων.
Παράλληλα όμως με τα μέτρα λιτότητας και το πάγωμα των συντάξεων η υπουργός κατά των διακρίσεων Ορόρ Μπερζέ βρήκε τα Ευρώ που της χρειάζονταν για να χρηματοδοτήσει ήδη επιδοτούμενες οργανώσεις, σκοπός των οποίων είναι να επισημαίνουν στην ARCOM (Αρχή για την παρακολούθηση της λειτουργίας των ραδιοφωνικών, τηλεοπτικών και ηλεκτρονικών ΜΜΕ) τα ΜΜΕ που κρίνουν πως εκφράζουν ιδέες αντισημιτικές, ρατσιστικές, ομοφοβικές, μισογυνικές. Οι οργανώσεις αυτές σε άλλους καιρούς θα χαρακτηρίζονταν ότι διευκολύνουν αυταρχικά καθεστώτα στην επιβολή της εξουσίας τους και πως δρουν όχι τόσο ως «παρατηρητήρια» και λογοκριτές, όσο ως καταδότες αυτών που με φανατισμό θεωρούν εχθρούς τους, επειδή, όπως υποστηρίζουν, έχουν μίσος κατά συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων (ΛΟΑΤΚΙ κ.λ.π.). Όπως γράφει ο Mathieu Bock- Cote «το μίσος στην περίπτωση, από τις εν λόγω οργανώσεις, δεν θεωρείται ως το αντίθετο της αγάπης, αλλά ως αντίθετο προς τον προοδευτισμό, όπως αυτές τον πρεσβεύουν…».
Βασικό συμπέρασμα από τα εν λόγω δύο γεγονότα είναι πως το χάσμα μεταξύ του γαλλικού απλού λαού και της κυβέρνησής του είναι τόσο βαθύ όσο ποτέ στο παρελθόν. Παρά την επιβολή του υλισμού στο γαλλικό κράτος, η πλειοψηφία των Γάλλων τάσσονται υπέρ της προστασίας της ζωής (εκτρώσεις, ευθανασία), της οικογένειας, της ελευθερίας της έκφρασης, της εθνικής ταυτότητας, της γαλλικής εκπαίδευσης και της λαϊκής κυριαρχίας. Η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν, αντίθετα προς τις απόψεις της πλειοψηφίας του λαού, υποτάσσεται στις θελήσεις των μειοψηφιών, ήτοι των λόμπις, των τεχνοκρατών, των διεθνών οργανώσεων της «νέας εποχής» και τις επιβάλλει.
Πρακτικά η κυβέρνηση Μακρόν:
Ψηφίζει νόμους που δεν ανταποκρίνονται στη λαϊκή θέληση.
Με διάφορες μεθόδους εφαρμόζει λογοκρισία, εν ονόματι της προστασίας μειονοτήτων, που αφήνει ελευθερία μόνο στις φωνές που αποδέχονται και υποστηρίζουν την ιδεολογία, που θέλει να επιβάλει.
Κυβερνά εν στενώ κύκλω, μακριά από την αλήθεια, μην ακούοντας τις φωνές δυστυχίας και πόνου, την ανησυχία και τις εκδηλώσεις θυμού μεγάλου μέρους του λαού.
Δεν πολιτεύεται με βάση την εντολή της πλειοψηφίας του λαού, αλλά επιβάλλει την ιδεολογία μικρής αλλά πανίσχυρης μειοψηφίας.
Αποτελέσματα της υλιστικής και ηδονιστικής κατάστασης στη Γαλλία, όπως την διαμορφώνει η κυβέρνηση Μακρόν, είναι τα κάτωθι που παρατηρούνται κατά το πρόσφατο χρονικό διάστημα:
Στο ερώτημα σε δημοσκόπηση αν στην πολιτική για την οικογένεια πρέπει η κυβέρνηση να δώσει προτεραιότητα, το 76% των Γάλλων και των Γαλλίδων απάντησε θετικά. Επίσης σε άλλη δημοσκόπηση, της Fondapol, αν τα κάτω των 35 ετών παντρεμένα ζευγάρια κάνουν λιγότερα παιδιά από τη θέλησή τους, το 70% απάντησε θετικά. Αλλά η προπαγάνδα του «no kids» από τα ΜΜΕ ασκείται εντατικά και το δέλεαρ είναι για μια ζωή εγωιστική, ηδονιστική, ανέμελη, πιο καταναλωτική. Παράλληλα η γαλλική κυβέρνηση, με την ιδιαίτερη εύνοιά της στα ομόφυλα ζευγάρια, μειώνει την αξία της φυσιολογικής οικογένειας και της απόκτησης παιδιών.
Έχει αυξηθεί η βία και τα σεξουαλικά εγκλήματα κατά ανηλίκων, στα σχολεία, αλλά και από ιατρούς… Έχει επίσης αυξηθεί η παιδική εγκληματικότητα.
Επιβάλλεται αυστηρότερος έλεγχος και πίεση στη λειτουργία των ιδιωτικών και ειδικότερα των ρωμαιοκαθολικών σχολείων. Η καταπίεση φθάνει έως την απομάκρυνση καθηγητών, επειδή δίδασκαν εκτός της ιδεολογίας του αθέου κράτους…
Η ώθηση των νέων να πηγαίνουν στα πανεπιστήμια, δημιουργεί μιαν υπερπαραγωγή πτυχιούχων και έλλειψη τεχνικών υψηλού και μέσου επιπέδου, κάτι που οδηγεί στο χάος τη γαλλική κοινωνία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 96% των μαθητών πετυχαίνουν να πάρουν το μπακαλορεά και έχουν τη δυνατότητα να εγγραφούν σε κάποια ανώτατη σχολή. Σημειώνεται επίσης ότι στις ηλικίες 25-34 ετών πανεπιστημιακό δίπλωμα έχει το 40%, ενώ στις ηλικίες 55-64 ετών το αντίστοιχο ποσοστό είναι 16%. Το ποσοστό τείνει να είναι μεγαλύτερο, στις ηλικίες 18-24 ετών.
Για την εξέλιξη της γαλλικής κοινωνίας, μετά μάλιστα και την επανάσταση, που επιφέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη, η 99χρονη Μονίκ Λεβί – Στρός, χήρα του γνωστού ανθρωπολόγου και εθνολόγου Κλοντ Λεβί – Στρος, στην ερώτηση για το αν βλέπει μιαν αληθινή ανθρωπολογική επανάσταση να εξελίσσεται απάντησε: «Βλέπω ότι το πάν γίνεται όλο και ταχύτερα, σχεδόν στιγμιαία. Το βλέπω, το δέχομαι, αλλά σκέφτομαι, όπως το σκεφτόταν και ο σύζυγός μου, ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε χωρίς τον άνθρωπο και θα εξακολουθήσει να πορεύεται χωρίς τον άνθρωπο. Το βασίλειο του ανθρώπου είναι προσωρινό. Και αυτός κάνει ό,τι πρέπει για να αυτοκαταστραφεί…».-
ΥΓ. Αν στη θέση της Γαλλίας βάλετε, αγαπητοί αναγνώστες, τη σημερινή Ελλάδα, θα παρατηρήσετε πως σε πολλά μοιάζουμε…
